Η ψυχική μας παραίτηση

Ή όπως αλλιώς το είδα σε ένα κείμενο: Η συνομωσία της αδιαφορίας.

Ένας αδιάφορος δήμαρχος, ένας αδιάφορος νομάρχης, ένας αδιάφορος περιφερειάρχης, μια αδιάφορη κυβέρνηση. Χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες αδιάφορους πολίτες για να στηρίξουν την πολιτική τους καριέρα.


Μου έλεγε κάποιος κάποτε ότι οι αδιάφορες πόλεις έχουν αδιάφορους πολιτικούς και αδιάφορους πολίτες. Και πάνω σε αυτό το κοινό χαρακτηριστικό οικοδομείται μία σχέση τίμια, μια καθαρή συναλλαγή. Παίρνεις και δίνεις το τίποτα, αποθεώνεις το μηδέν, αποθεώνεσαι ως μηδενικό. Η συνομωσία της αδιαφορίας είναι ισχυρή, διαιωνίζεται, ανακυκλώνεται και απειλείται στιγμιαία και μόνον, όταν κάτι έτσι ξαφνικά ταράζει την αδιάφορη καθημερινότητα της. . .

Πόσο πολύ θα ήθελα να είχα γράψει εγώ αυτό το κείμενο.

Το αφιερώνω σε όλους αυτούς που δίστασαν ή διστάζουν.

Λευτέρης Κεχαγιόγλου
6-10-2010. Το δημοσιέυω τώρα.. Το θεωρώ επίκαιρο...